دنیای صورتی

خواستن یعنی： هر وقت خسته بود و روز پر مشغله ای داشت زنگ بزنه حالتو بپرسه, نت نداشته باشه اسمس بده بگه بیادتم! شارژ نداشته باشه میس بزنه که حداقل خودت بهش زنگ بزنی! بهت بگه روز سختی بود میخوام باهات حرف بزنم آروم شم, خستگیم از تنم بره... هزار جور بهونه هست که بخواد بگه بیادته! که بخوادت! چسبیدن یعن دنیای صورتی...ادامه مطلب

عطر تن او پیچیده در باد
هنوز نرفته اس آن بوسه از یاد
گردش بچرخم, با جیغ و فریاد
از شوق گل چون, پروانه ای شاد
دستش را که, به دست من داد
در دم در آغوش, رها و آزاد
دلبر چگونه, دل به دلم داد
هر لحظه گردد, خراب و آباد
سوزد در آتش, ای داد و بیداد
عشق بود آن که, بر جانم افتاد
تا کام از جان, بگرفت به بامداد
رفت و پیراهنش, از او به جا ماند!
تنها شد دل, گناهش زان باد
دست رفاقت, به نا اهل بداد

* زهرا تابان

دنیای صورتی...

یادت آمد گفته بودم یوسفت آید به کنعان غم مخورگفته بودم که نشانی باشدش یایس مباش و غم مخورگفته بودند اهل شهر که ای دلبری مه رو نماخسته و چشم انتظار یاراست غم مخورهر که را پرسش کنی از عطر موی سیهش گر نسیمی باشدش از سوی مغرب غم مخوردلبری مه پیکری شیرین لبی قامت بلنددیده شد در هیبتی سنگین قدم غم مخوروز همه غصه که با جان و دل و خون خورده ای کاید شهد خبری از قاصدک غم مخوریاد او پیراهنش عطر تنش نیست زین دنیای صورتی...ادامه مطلب

برخیز و پرده از رازت بکش

بنشین و با من سخن بگو

این چیست که اینگونه تو را می آزارد

سری است نهفته در درون تو

تو خودت ناجی بودی، مسیح نام

اکنون چرا غرق غریبگی شدی؟

*زهرا تابان

دنیای صورتی...

ترس من از با تو بودن نیست، ترس من از توست.... تویی که با لبریزی ات از عشق، مرا تشنه نگه داشته ای....

ترس تو از چیست؟ از من؟ از عشق؟ از آینده؟ اکنون که هر دو در حال بسر میبریم، من گذشته را از یاد میبرم تو آینده را.....

دستت را بمن بده که این لحظه اگر دیر جنبید، دستی از غیب مرا از تو دور خواهد کرد....

*زهرا تابان

دنیای صورتی...

چگونه باور کنم این بیهوده عهد را

چگونه باور کنم این هرزه مرد را

به چه باید دل خوش کنم شب و روز

به چه باید انتظار تور را کشم هنوز

مگر قدر و قیمت میدانی صبر را؟

مگر درد و محنت می کشد مرد را؟

از وجود و حقیقتت گذشته ام

خیالی ساخته ام که می آیی

می رقصم و دلخوشم در این تنهایی

در صبر تو می مانم، قول بده که بیایی

*زهرا تابان

دنیای صورتی...

اینگونه که به تصویر روح می بخشی....فضا صورتی، آسمان آبی، رنگین کمان بال افراشته در نقاشی ات، چه شد که مرا سیاه کشیده ای؟رنگی برای من قائل نشدی یا طرحی از عشق نداشتی؟قاصدکان خبر آورده اند که راهی شده ای....پس این مسافر کی به منزل می رسد؟....می ترسم از اینکه باتری ساعتت تمام شود، یادت برود که وقت دیدار تنگ است و نیایی.کنون که راه تو سبز است و فضا صورتی، آسمان آبی و دلت قرمز،مرا از سیاهی رهایی ده، زلال کن، به بی رنگی بخش، من برای تو رنگی بخود نمیگیرم.....*زهرا تابان دنیای صورتی...ادامه مطلب

من تو را خوب دیدم                         تو مرا خواب دیدی

من تو را نور دیدم                            تو مرا تار دیدی

من تو را عشق دیدم                       تو مرا شک دیدی

من تو را شاد دیدم                         تو مرا اشک دیدی

من تو را تام دیدم                           تو مرا خام دیدی

من تو را یار دیدم                            تو مرا خار دیدی

بین دنیای من و تو چه فاصله ایست    که در این بهار مرا زرد دیدی؟

*زهرا تابان

دنیای صورتی...

چه بی صدا اومدی و رفتی.. باید ساعت های به جا مونده ازت رو بشمرم ببینم کی اومدی و کی رفتی...

منتظرت موندم تا روز موعود، اون روزم تموم شد و نیومدی.قول داده بودی که تموم شد میای، تو دعوا شرکت کردی، جواب دادی، بعضی ها رو کنار زدی، اما خودت نیومدی. 

میدونی؟ منم پاک کردی!!!! بازم یادت رفت ......

* زهرا تابان

دنیای صورتی...

من نثر گویم و تو نظم!

حرف ما یکیست, درد ما جداست....

قافیه باید نثر من را که نظم تو شود

باران...سایه...ابر...اما قافیه کجاست؟

روح تو در من رخنه کرده, اما شعر من کجاست؟

شعر با تو, غم با من, دل با تو, درد با من 

عطر وجود توست که در من جاریست   همین یک جمله برای قافیه کافیست 

*زهرا تابان

 

دنیای صورتی...